Jak rozpoznać czy Twoje dziecko jest geniuszem

Wielu geniuszy otrzymuje wsparcie oraz motywację już od bardzo wczesnego dzieciństwa.

Jednak wsparcie to  jest skutkiem tego, że dziecko samo pokazuje pęd do nauki.

Dlaczego niektóre dzieci są tak chętne do ćwiczeń i praktyki w wybranej dziedzinie ?

 Psycholog Joanne Ruthsatz oraz Jourdan Urbach - wirtuoz skrzypiec, przeprowadzili badania na dziewięciu dziecięcych geniuszach, którzy osiągnęli profesjonalny poziom wykonań w swojej dziedzinie przed ukończeniem dziesiątego roku życia.

Wyniki badań wykazały, że aby zostać geniuszem nie jest potrzebny wysoki poziom IQ.

Na przykład jedno z badanych dzieci uzyskało ogólny wynik w teście 108, a jego wynik inteligencji wizualno - przestrzennej wyniósł 71, co jest gorszym wynikiem od 97% populacji.

Nie powstrzymało go to jednak od zwycięstw w prestiżowych festiwalach jazzowych w Stanach Zjednoczonych.

Dziecko to napisało również muzykę do 3 filmów, nie pobierając przedtem żadnych formalnych lekcji kompozycji.

Uderzające jest również to, że każdy z badanych geniuszy uzyskał doskonały wynik w badaniu pamięci roboczej - było to więcej niż 99% populacji.

Pamięci roboczej, czyli zdolności do przechowywania informacji w pamięci, manipulowania nimi oraz zdolności do przetwarzania nowych odbieranych informacji w tym samym czasie.

Badacze wykazali również, że geniusze jako grupa, wykazywali wyższy poziom cech autystycznych w porównaniu z grupą kontrolną składającą się z nie - geniuszy.

Podczas, gdy zdecydowana większość dzieci z autyzmem nie osiąga poziomu geniuszy, to można zaobserwować dominację cech autystycznych wśród geniuszy.

Szczególną cechą autystyczną , która wyróżniała cudowne dzieci było skupienie się na szczegółach.

Rodzice każdego z muzycznych geniuszy twierdzą, że ich dzieci zaczynały próby grania ze słuchu w bardzo wczesnym wieku, a umiejętność czytania muzyki i znajomość nut pojawiły się dopiero w późniejszym rozwoju muzycznym.

    Rozwój umysłu geniusza

Jak już wiemy, geniusze charakteryzują się przynajmniej średnim funkcjonowaniem intelektualnym, ale za to znakomitym funkcjonowaniem pamięci roboczej.

Potrafią skupić się na szczegółach i charakteryzują się sprecyzowanymi uzdolnieniami w określonej, wąskiej dziedzinie.

Na podstawie szczegółowych wywiadów z dziećmi i członkami ich rodzin, David Henry Feldman i Lynn Goldsmith stwierdzili, że fenomen cudownych dzieci jest wynikiem szczęśliwego zbiegu takich czynników, jak:

• obecność dziedziny nadspodziewanie pasującej do zainteresowań i upodobań dziecka

• dostępność dziedziny w miejscu zamieszkania dziecka

• ( trudno jest zostać światowej klasy skoczkiem narciarskim mieszkając w Afryce, a nawet w Polsce gdzieś z dala od gór)

• zdrowy rozwój emocjonalny i społeczny

• edukacja

• formalne i nieformalne przygotowanie

• dostęp do zasobów dotyczącej dziedziny

• wsparcie materialne

• tradycje w rodzinie, które faworyzują rozwój

• historyczne wydarzenia i obecne trendy

• przynajmniej jeden rodzic, który podporządkowuje swoje obowiązki rozwojowi dziecka

Nikt nie rodzi się z pełni rozwiniętymi cechami.

Ludzie różnią się od siebie wyposażeniem genetycznym.

Geny mogą służyć jako narzędzia uczenia się, które kwalifikują nas do nabywania określonych informacji z otoczenia i ignorowania innych.

Geny staja się aktywnymi poszukiwaczami wiedzy, próbują odnaleźć te najlepiej pasujące do swojego genomu.

W związku z tym, geny wywierają wpływ na rozwój talentu kontrolując motywację, upodobania oraz reakcje emocjonalne.

Z biegiem czasu ludzie zaczynają gromadzić doświadczenia, które później przejawiają się w ćwiczeniu umiejętności , nawyków i wzorów, które wzmacniają popędy w nieustającym cyklu wzajemnie się wzmacniającym.

Dotyczy to wszystkich obszarów indywidualnych różnic, włączając w to motywację, zainteresowania, osobowość, postawę, wartości oraz nietypowe cechy charakteryzujące każdą jednostkę z osobna.

Wyobraź sobie  dziecko, które uwielbia muzykę klasyczną i spędza godziny ćwicząc grę na skrzypcach, a przy tym nikt nie każe mu tego robić. Dziecko odbiera wtedy tę aktywność jako wewnętrznie odczuwaną satysfakcję i nagrodę. Przez to więcej ćwiczy i robi nieporównywalnie większe postępy niż inni.

Czy mamy się więc martwić, że nasze dziecko nie jest geniuszem? Absolutnie nie. W wielu dziedzinach, szczególnie tam, gdzie wymaga się przywództwa i kreatywności, wielu liderów  nie było cudownymi dziećmi, a ich talenty rozkwitły w wieku dojrzałym.

Potrzebujemy systemu edukacji, w którym dzieci miałyby możliwość zetknięcia się z jak największą ilością dziedzin i zostawić otwarte drzwi na zwiększony rozwój  tym, które wykazują gotowość do zaangażowania.

Przeczytaj również:

Gordonki, co to jest, od kiedy i po co

Jak efektywnie ćwiczyć grę na instrumencie 

Wojciech Mickiewicz - muzyk, pedagog, certyfikowany członek Polskiego Towarzystwa im. Edwina E.Gordona, prywatnie szczęśliwy mąż i tata dwóch córek

Na podstawie artykułu:

Scott Barry Kaufman - The Mind of the Prodigy

https://blogs.scientificamerican.com/beautiful-minds/the-mind-of-the-prodigy/

Udostępnij ten artykuł swoim znajomym, jeżeli uważasz, że jest on wartościowy.